Ik ben blij dat we tijdens onze rondreis door Colombia een paar dagen in Medellín verblijven. Een intrigerende stad die zich langzaam losmaakt van de Pablo-Escobar geschiedenis en zichzelf nieuw leven inblaast. Bekijk de graffiti muurschilderingen in Comuna 13, juich voor voetbalclub Atlético Nacional en verbaas je over La Catedral, de gevangenis van Pablo Escobar. Genoeg te doen in het leuke Medellín: in deze blog mijn tips!
Metro of Kabelbaan?
We starten ons bezoek aan Medellín met een ritje in de kabelbaan. Deze is aangesloten op het metronetwerk en daarmee een makkelijke manier om meer van de stad te zien. We stappen op bij San Javier, waarna we een rondje over de buitenwijken van Medellín maken. We zweven over stenen huisjes en krotten, scholen met volle speelpleinen en eindigen drie haltes verder bij een aantal goed uitziende flatgebouwen. We keren om en dalen weer af naar San Javier. Het is tof om te zien dat deze kabelbaan mensen uit de buitenwijken verbindt met de stad, wat zonder kabelbaan vrijwel onmogelijk voor ze zou zijn.
Roltrappen en streetart in Comuna 13
Terug bij San Javier pakken we de bus naar de escaleras electricas in de wijk Comuna 13. Nog zo’n tof initiatief om de wijken van de stad beter met elkaar te verbinden. De roltrappen verbinden de steile gedeeltes van de wijk met elkaar en maken daardoor alles veel toegankelijker.
En dat niet alleen. Comuna 13 staat ook bekend om z’n streetart! Een graffiti artiest heeft deze wijk namelijk nieuw leven ingeblazen met hulp van de gemeente (als sponsor van de verf) en de buurtgenoten (die de afbeeldingen bedachten). Overal waar je kijkt zie je kleurige vogels, schilpadden en olifanten. Resultaat: een toegankelijke wijk, die op deze manier één en al vrolijkheid uitstraalt en druk bezocht wordt door toeristen.
Voetbal bij Atlético Nacional
Ook vrolijk worden we van het bezoek aan een voetbalwedstrijd van Atlético Nacional, de winnaar van de Copa de Libertadores van 2016. We bekijken een bar slechte wedstrijd, maar wel tussen een energiek publiek dat onophoudelijk, 90 minuten lang, staat te springen en zingen. Voetbal is hier duidelijk beleving!
Goede en minder goede wijken in Medellín
Al is het goed toeven in Medellín, niet alle wijken zijn aan te raden om als toerist doorheen te lopen. Slapen doen we in de gegoede wijk van Medellín: el Poblado. Een hippe en gezellige wijk met veel hotels en restaurants. Al heeft ook deze wijk ‘s avonds donkere straten en steegjes, wat een taxi in het donker geen overbodige luxe maakt.
Wij hebben ons niet onveilig gevoeld in Medellín. Al was het niet een heel goed idee om het laatste stukje naar Museo Casa de la Memoria te lopen. Als enige toerist voelen we ons niet prettig en achteraf gezien was een taxi tot aan de ingang van het museum beter geweest. Het museum zelf (over het geweld dat Medellín en Colombia gekend hebben) vonden we trouwens geen aanrader; een interessant onderwerp, maar voor ons erg onsamenhangend verteld.
Pablo Escobar en Medellín
Ondanks dat het alweer enkele decennia geleden is, ademt Medellín nog steeds Pablo Escobar. Hij heeft de stad zo in zijn macht gehad dat hij voortleeft in de hoofden van velen. Zowel positief als negatief. Van de gemeente mag zijn naam niet commercieel gebruikt worden en de tour die ons langs een aantal plekken brengt die het leven van Escobar markeren, heet dan ook de don’t say his name tour.
De tour start bij een vervallen gebouw, vijf verdiepingen hoog, dat hij begin jaren ’80 in een wijk met alleen maar laagbouw neerzet. Een enorm complex met aan de zijkant groot zijn naam erop. Dit alles uit reactie op het feit dat hij een chique club niet binnenkomt, omdat men zijn naam niet kent. Dit was in de periode dat hij al wel heel rijk was, maar niet bekend was als drugsbaron.
Het gebouw is ooit gebombardeerd door zijn tegenstanders, los pepes. De buitenkant staat nog, maar de binnenkant is verwoest. Kort voor het moment dat wij er staan, begin 2018, schijnt de gemeente te hebben getekend voor de sloop van het gebouw.
De gevangenis van Pablo Escobar: La Catedral
Een ander gebouw dat Pablo Escobar voor zichzelf gebouwd heeft, is de gevangenis la Catedral. In de tijd dat hij er woont, is deze gevangenis een groot en luxe complex. Ingenieus gebouwd op een berg, waardoor hij uitkijkt over ‘zijn’ Medellín. Met eigen helikopterlandplaats, die nu nog steeds een groots uitzicht geeft over de in smog gehulde stad. Een plek waar hij kon doen en laten wat hij wilde. En waar hij ook kon uitnodigen wie hij wilde.
Op het moment dat wij er zijn, wordt het complex gebruikt door de katholieke kerk. Als plek voor behoeftige ouderen. Het oorspronkelijke voetbalveld heeft plaatsgemaakt voor een moestuin, maar verder is het nog goed voor te stellen hoe het hier was. De baskets hangen er nog en via de uitkijktorens loop je naar het luxe ingerichte kantoor, waar je door een raampje naar binnen kan spieken. De vertelde verhalen doen de rest. Indrukwekkend en bizar om hier rond te lopen.
Het graf van Pablo Escobar
Bij het graf van Pablo Escobar is de verdeeldheid rondom zijn persoon goed zichtbaar. De één ziet het geweld en de drugs, terwijl de ander hem ziet als een soort Robin Hood. Zo heeft hij huizen laten bouwen voor arme mensen, operaties betaald en door de hele stad heen voetbalveldjes aangelegd. Maar zo zegt de één, alles uit eigen belang en met het doel jonge jongens te rekruteren in zijn oorlog rondom de drugs. Door deze verdeeldheid zie je mensen bij het familiegraf waar hij begraven ligt niet alleen hun woede uiten, maar ook bloemen leggen of coke snuiven.
Zo is Medellín de stad van de geschiedenis van Pablo Escobar, maar ontpopt het zich nu als een leuke stad, waar veel te doen is en waar het tot in de late uurtjes gezellig is!
Deze post direct opslaan in Pinterest?
